સૂરજ બડજાત્યા અને રાજશ્રી પ્રોડક્શન્સનું નામ જે સર્જન સાથે સંકળાય (‘મૈં પ્રેમ કી દીવાની હૂં’નો અપવાદ બાદ રાખતાં) એમાં ભારોભાર પારિવારિક પરિબળ અને દેશીપણું હોય એ અપેક્ષિત જ હોય. ઓટીટીનો સૂર્ય મધ્યાહને તપી રહ્યો છે ત્યારે બડજાત્યા માટે એમાં પોતાના સર્જનની રોશની ફેલાવ્યે આમ પણ છૂટકો નહોતો. તેઓ ફાઇનલી ઓટીટી પર આવ્યા છે. પોતાની સાથે ‘બડા નામ કરેંગે’ નામની સિરીઝ લઈને. સોની લિવ પર આવેલી આ સિરીઝમાં નવ એપિસોડ્સ છે. જોવાનું શું છે?

દેશનાં બે મધ્યમ કદનાં શહેર, રતલામ અને ઉજ્જૈનની પશ્ચાદભૂ પર સિરીઝની વાર્તા આકાર લે છે. એમાં મુંબઈ પણ એક કેન્દ્રવર્તી શહેર ખરું. ઉજ્જૈનની કન્યા સુરભિ (આયેશા કડુસ્કર) અને રતલામી યુવાન રિષભ (રિતિક ઘનશાની) બેઉ મુંબઈમાં ભણે છે. કન્યા ગર્લ્સ હોસ્ટેલમાં તો યુવાન પૉશ ફ્લેટના પોતાના બેચલર્સ હાઉસમાં રહે છે. વાર્તા એમના વર્તમાન અને ભૂતકાળની ઘટનાઓને એકમેકમાં સાંકળતી રહે છે. વાત એમ છે કે બેઉના પરિવારજનોએ એમના અરેન્જ્ડ મેરેજનો વિચાર કર્યો છે. એટલે આબાલવૃદ્ધની હાજરીમાં પહેલી મીટિંગ ગોઠવાઈ છે. એમાંથી ખુલે છે વીતેલી ઘટનાઓની પાંખડીઓ. દર્શકને જાણ થાય છે કે ભલે પરિવારજનો માટે આ લગ્નોત્સુકો પહેલીવાર મળી રહ્યાં હશે પણ હકીકત જરા જુદી છે. થયું એમ છે કે મુંબઈમાં બેઉની મુલાકાત તો થઈ છે જ, પણ બેઉને લૉકડાઉનમાં સાવ અનાયાસે રિષભના ઘરમાં સાથે રહેવાની ફરજ પણ પડી હતી. એમાં મુશ્કેલી એ સર્જાય છે કે જેમના પરિવાર સત્ય જ સર્વસ્વ છે, પરિવારજના સામે ક્યારેય ખોટું ના બોલવું એવી રટણમાં રાચતા હોય, ત્યાં આ કન્યા-યુવાન એ કહી શકતાં નથી કે લે, અમે તો એકમેકને પહેલેથી ઓળખીએ છીએ. બસ, આવડીક આ વાત પર નવેનવ એપિસોડમાં કંઈક ને કંઈક થયે રાખે છે, થયે રાખે છે…

એક ઓરિજિનલ અને એક રિમેક ફિલ્મની વાત કરીએ. એક એવી છે જેનાથી બમન ઇરાની દિગ્દર્શક બન્યા છે. બીજીમાં સાન્યા મલ્હોત્રાનો અભિનય ખીલ્યો છે

મોટા પડદે એવું થયું છે કે ઝમકદાર ફિલ્મ માટે દર્શકોએ રાહ જોવી પડે છે. એટલે તો ભૂતકાળમાં આવી ગયેલી ઘણી ફિલ્મોને રી-રિલીઝ થવાની પણ તક મળવા માંડી છે. નાના પડદે, એટલે ઓટીટી પર એવું છે કે વેબ સિરીઝ અને એક્સક્લુઝિવલી ઓટીટી પર આવતી ફિલ્મોનો પ્રવાહ લગભગ અવિરત જારી છે. જેઓને સિનેમાઘર સુધી જવું ના હોય એમના માટે મનોરંજનની, તેથી, અછત નથી. હાલમાં બે હિન્દી ફિલ્મો સીધી ઓટીટી પર આવી છે. બેઉ આશાસ્પદ છે. એક છે બમન ઇરાનીના દિગ્દર્શક તરીકેના પદાર્પણવાળી ‘ધ મહેતા બોય્ઝ’ અને બીજી છે સાન્યા મલ્હોત્રાને મુખ્ય ભૂમિકામાં ચમકાવતી ‘મિસીસ’. બેઉ ફિલ્મની છણાવટ કરીએ.

‘મહેતા બોય્ઝ’માં વાત છે આર્કિટેક્ટ અમય (અવિનાશ તિવારી) અને એના અણગમતા પિતા શિવ (બમન ઇરાની)ના સંબંધોની. અમયની ગર્લફ્રેન્ડ ઝારા (શ્રેયા ચૌધરી) છે. બેઉ અમય-ઝારા એક જ કંપનીમાં છે. અમયમાં આત્મવિશ્વાસનો અભાવ છે જે એની પ્રગતિ રુંધે છે. એવામાં, અમયને એની માતાના અવસાનના સમાચાર મળે છે. એ જાય છે ગામ, જ્યાં અણગમતા પિતાનો એ સામનો કરે છે. જોકે રાહત એટલી છે કે પિતા દીકરી આના (શિખા સરુપ) સાથે અમેરિકા જતા રહેવાના છે. એવામાં ગરબડ એ થાય છે કે બાપ-દીકરીનું અમેરિકા જવાનું બે દિવસના અંતરે થાય છે. આ સ્થિતિમાં આના તો ઉપડી જાય છે પણ શિવે દીકરા સાથે બે દિવસ મુંબઈ રહેવા આવવાનું થાય છે. હવે બાપ-દીકરો સાથે રહેશે ત્યારે શું થશે?

ધીમી આંચે પાકતી વાનગી જેવી આ ફિલ્મ અને એની માવજતને માણવા માટે એમાં એકરસ થવું પડેય અન્યથા, પડદે આકાર લેતી ઘટનાઓ, ત્યારે જ એની બારીકીઓ મન-મગજ પર છાપ અંકિત કરી શકશે. ઇન ફેક્ટ, એટલે જ એમ કહી શકાય કે આ ફિલ્મ મોટા પડદે જોવાની ચીજ છે, જ્યાં પ્રેક્ષક તરીકે આપણે અંધારામાં ડૂબીને કથાપ્રવાહમાં તણાવા માંડતા હોઈએ છીએ.

In the digital age, where social media influencers wield immense influence, the line between freedom of expression and social responsibility is increasingly blurred. Recent controversies surrounding Indian content creators have reignited the debate on accountability in online spaces. A prime example is the uproar over offensive remarks made at ‘India’s Got Latent’, a members-only YouTube show allegedly notorious for pushing the boundaries of acceptable discourse. Figures like Samay Raina, the show’s creator, and digital personalities such as Apoorva Mukhija, Jaspreet Singh, Ashish Chanchlani, and Urfi Javed for defending Ranveer, have come under fire for their roles in content that has sparked legal complaints and widespread public outrage. This raises a crucial question—should influencers face stricter scrutiny when their words disrupt public sentiment?

डिजिटल युग में इन्फ्लुएंसर्स की जिम्मेदारी कहां खो गई है?

क्या समय आ गया है, आज के डिजिटल युग में सोशल मीडिया इन्फ्लुएंसर्स का प्रभाव इतना बढ़ गया है कि अब अभिव्यक्ति की आजादी और सामाजिक जिम्मेदारी के बीच की लाइन धुंधली होती जा रही है। हर दूसरे दिन भारतीय कंटेंट क्रिएटर्स को लेकर विवाद सामने आते रहते हैं, हाल ही में कुछ क्रिएटर्स के ऐसे विवाद भी सामने आए हैं, जिन्होंने ऑनलाइन युग में जवाबदेही की बहस को फिर से जन्म दे दिया है। क्या आपने ‘इंडियाज़ गॉट लेटेंट’ के बारे में सुना है? यह एक भारतीय यूट्यूबर द्वारा प्रस्तुत यूट्यूब शो है, जो अपनी बातचीत की सीमाओं को पार करने के लिए बदनाम हो चुका है। इस शो के निर्माता समय रैना और कुछ डिजिटल पर्सनैलिटीज जैसे अपूर्वा मुखीजा, जसप्रीत सिंह, आशीष चंचलानी और उर्फ़ी जावेद ने रणवीर अल्लाहबादिया का बचाव करते हुए ऐसे कंटेंट में अपनी भूमिका निभाई, जिसने कानूनी शिकायतों और जनाक्रोश को जन्म दिया। सवाल यह है कि क्या इन्फ्लुएंसर्स को सख्त कार्यवाही का सामना करना चाहिए, जब उनकी बातें लोगों की भावनाओं को ठेस पहुंचाएं?

‘प्रेरणादायक’ क्रिएटर्स का दोगलापन

देखिए, सोशल मीडिया पर ऐसे क्रिएटर्स की कमी नहीं है, जो खुद को ‘प्रेरणादायक’ और ‘शिक्षक’ बताते हैं। लेकिन उनके कारनामों ने उनके ऑनलाइन व्यक्तित्व और असल दुनिया के कार्यों के बीच एक बड़ा अंतर उजागर कर दिया है। रणवीर अल्लाबदिया को ही ले लीजिए, वे एक लोकप्रिय डिजिटल क्रिएटर हैं, लेकिन हाल ही में उन्होंने ऐसे शब्दों का इस्तेमाल किया, जो बेहद ही संवेदनशील, शर्मनाक, अभद्र और अनुचित थे। उनकी माफी भी जनता के गुस्से को शांत करने में योगदान नहीं दे पाई। यह बात साफ़ है कि माफ़ी मांगकर चीजें ठीक करने के बजाय वास्तविक जिम्मेदारी लेना जरूरी है।

माफी मांगना हर बात का हल नहीं

रणवीर अल्लाहबादिया ने अपनी प्रतिष्ठा बचाने के लिए एक माफी का वीडियो जरूर बनाया, लेकिन उनके अपने शब्द ही उनके दिखावे को उजागर करते हैं। उन्होंने कहा, “कॉमेडी मेरा क्षेत्र नहीं है,” लेकिन उनकी टिप्पणी कॉमेडी नहीं थी, यह आपत्तिजनक थी। उन्होंने यह भी स्वीकार किया, “मेरी टिप्पणी उचित नहीं थी; यह मजाकिया भी नहीं थी।” लेकिन दोस्तों, यह कहना काफ़ी नहीं है। उनके बयान में न केवल हास्य की कमी थी, बल्कि यह एक गहरी समस्या को भी उजागर करता है: अपने शब्दों का सही चयन ना करना और उसे समझने में असफल रहना। 

डिजिटल युग में, केवल माफ़ी से गैर-जिम्मेदाराना बयानों का प्रभाव मिटाया नहीं जा सकता। नुकसान तो हो चुका है, और सार्वजनिक हस्तियों को उनके बयानों के लिए जिम्मेदार ठहराया जाना चाहिए। सोशल मीडिया का मतलब कानून तोड़ना और किसी को भी अभद्र बोल देना नहीं है, क्रिएटर्स को इनके परिणामों का सामना करना ही पड़ेगा। क्रिएटर्स को किसी भी सूरत में अपने प्लेटफॉर्म्स का दुरुपयोग करना का अधिकार नहीं है, ना तो संवैधानिक और ना ही सामाजिक।