એક ફિલ્મમાં સર્જનની સરસ ગુણવત્તા હોય પણ કથાનકની દ્રષ્ટિએ એ ખિન્ન કરે ત્યારે થાય, “કાશ, કથાના મામલે દમ હોત તો…” નેટફ્લિક્સની ફિલ્મ ‘મેરી’ની વાત કરીએ. ફિલ્મ ખ્રિસ્તી ધર્મના સ્થાપક જિસસનાં માતા મેરીના જીવનને સાકાર કરે છે. એની સ્ક્રિપ્ટમાં શૂટિંગ પહેલાં 74 વખત સુધારાવધારા થયે રાખ્યા હતા. છતાં, દિગ્દર્શક ડેનિયલ જે. કુરાસો અને લેખક ટિમોથી માઇકલ હેયસની ફિલ્મનું પરિણામ પોરસાવા જેવું નથી.

ઇઝરાયલના નગર નાઝારેથમાં વાર્તા એની આકાર લે છે, જે રાજા હેરોડ (એન્થની હોરપકિન્સ)ના સામ્રાજ્યનો હિસ્સો હતું. વિશાળ સ્થાપત્યોના નિર્માતા ઉપરાંત હેરોડ દમનકારી શાસક હતા. નાઝારેથમાં સંતાનવિહોણું યુગલ યોકિમ (ઓરી ફેફર) અને એન (હિલા વિડોર) રહે છે. ઈશ્વરના દૂત ગેબ્રિયલ (ડડલી ઓ’શૌઘ્નેસી) એમને જણાવે છે કે તેઓને દીકરી થશે, એ શરતે કે એમણે દીકરીને ઈશ્વરની સેવામાં સોંપવાની રહેશે. અને તેમને દીકરી જન્મે છે, મેરી (નોઆ કોહેન).

ફિલ્મની કથા મધર મેરીના જન્મથી જિસસના જન્મ સુધીની છે. એમાં વણાય છે મેરીનું પુરુષના સહવાસ વિનાનું માતૃત્વ, જોસેફ (ઇડો ટાકો) સાથેના દામ્પત્ય જીવન અને હેરોડના રંજાડની વાત. દ્રશ્યોના મામલે નયનરમ્ય ‘મેરી’ સાથે દર્શકોને જોડી રાખવાનું કામ બે પરિબળો કરે છે. એક તો મેરી તરીકે નોઆનો અભિનય. એ ઇઝરાયલી અભિનેત્રી છે. એની કારકિર્દીનો આ પહેલો મહત્ત્વપૂર્ણ રોલ છે. મેરીના પાત્ર માટે એનો દેખાવ બંધબેસતો છે. બીજું પરિબળ છે એન્થની હોપકિન્સની હાજરી. હેરોડ તરીકે જેટલી વખતે તેઓ પડદે આવે છે એટલી વખત, અન્યથા સાધારણ લાગતી ફિલ્મમાં જાન રેડાઈ જાય છે.

કેટલા લોકોને અગ્નિશમન દળના બાહોશ, ફરજપરસ્ત અને પોતાનો જીવ દાવ પર લગાડીને બીજાના જીવ બચાવનારાનાં નામ ખબર હોય છે? રાહુલ ધોળકિયાની લેટેસ્ટ ઓટીટી ફિલ્મ ‘અગ્નિ’માં આ પ્રશ્ન સંવાદ તરીકે આવે ત્યારે બહુ સૂચક અને સચોટ લાગે છે. પોલીસ અધિકારીઓને સ્ટાર બનાવનારા આપણા સમાજે અગ્નિશમન દળના અધિકારીઓને ક્યારેય યથોચિત સન્માન આપ્યું નથી. પ્રાઇમ વિડિયોની આ ફિલ્મની દુનિયામાં લટાર મારીએ.

વિઠ્ઠલ રાવ (પ્રતીક ગાંધી) મુંબઈના એક ફાયર સ્ટેશનનો ચીફ છે. પત્ની રુક્મિણી (સાંઈ તામ્હણકર) અને દીકરા અમર ઉર્ફે આમ્યા (કબીર શાહ) સાથે એ ફાયર સ્ટેશનની ઇમારતમાંના ક્વાર્ટરમાં રહે છે. પોલીસ અધિકારી સાળા સમીત (દિવ્યેંદુ) સાથે એના તંગ સંબંધો છે. પોલીસને ઓછી મહેનતે મળતાં વધુ માન-અકરામ અને દીકરાની નજરમાં સમીતનું વધુ પડતું માન એનું કારણ છે. આગના એક કિસ્સાની તપાસમાં વિઠ્ઠલને મામલો શંકાસ્પદ લાગે છે. લાલને બદલે ભૂરી જ્વાળાઓ અને અકલ્પનીય માત્રામાં અગન છતાં, કશું સિદ્ધ કરવા પુરાવા નથી. વળી આગ લાગી રહી છે જૂની ઇમારતોમાં. સમીત અને ઉપમુખ્ય પ્રધાન (અનંત જોગ) એની દલીલોને નકામી ગણીને રફેદફે કરી નાખે છે.

દુનિયામાં બિઝનેસનો દાદો જેફ બેઝોસ છે. એનું એક હુલામણું નામ છે ઓલિગ્રાચ. ઓલિગ્રાચી એટલે અલ્પજનાધિપત્ય. અર્થાત્ એવા મુઠ્ઠીભર વગદાર માણસો જેઓની આર્થિક તાકાત, મીડિયા, ઉદ્યોગ અને સરકારી નીતિઓ પરની અમર્યાદ તાકાતને પડકારવી લગભગ અશક્ય થઈ જાય. 1994માં એમેઝોન શરૂ કરીને બેઝોસે ખરેખર અકલ્પનીય આધિપત્ય ઊભું કર્યું છે. બેઝોસ (અને માઇક્રોસોફ્ટ અને ગૂગલના સ્થાપકો) વિશે કહેવાય છે કે એમની હથેળીમાં દુનિયા બંધ છે. બેઝોસના મામલામાં મૂળે એ શક્ય થયું ઓનલાઇન બિઝનેસથી. એ અલગ વાત કે ઓનલાઇન બિઝનેસે દુનિયાની પથારી ફેરવી નાખવામાં કાંઈ બાકી રાખ્યું નથી. એનો વ્યવસ્થિત અંદાજ મેળવવા જોઈ લેવી ડોક્યુમેન્ટરી, ‘બાય નાઉઃ ધ શોપિંગ કોન્સ્પિરસી.’

બ્રિટિશ ફિલ્મમેકર નિક સ્ટેસીએ આ પહેલાં પણ એકએકથી ચડિયાતી વિચારોત્તેજક ડોક્યુમેન્ટરીઝ બનાવી છે. એની થોડી વાતો આ સાથે અલગથી છે. વાત કરીએ ‘બાય નાઉ’ની. લોકોને ઘેરબેઠા ખરીદી કરીને પોતાની કમાણીની, પર્યાવરણની ઘોર ખોદતા કરવાનું અક્ષમ્ય પાપ ઓનલાઇન શોપિંગ કરી રહ્યું છે. ઓનલાઇન શોપિંગને રાક્ષસી કદનું બનાવવા, લોકોને જાતજાતનાં પ્રલોભનોથી ખરીદી કરવા ઉત્તેજિત કરવા કંપનીઓ અનેક પ્રકારના તિકડમ ચલાવે છે. ડોક્યુમેન્ટરીમાં એ તિકડમનો પર્દાફાશ કરવામાં આવ્યો છે. પહેલાંની દુનિયા જરૂરિયાત પ્રમાણે ખરીદી કરવામાં માનતી હતી. એ દુનિયાનું કાસળ ઓનલાઇન શોપિંગે કાઢી નાખ્યું છે. એણે હવે કંપનીઓની નફાકારકતા વધારવા માટે શોપિંગ કરતા લોકોની દુનિયા ઊભી કરી નાખી છે. એ કેવી રીતે શક્ય થાય, એવું વિચારવાનું રહેવા દો. ડોક્યુમેન્ટરી જોશો તો કપાળ કૂટતાં કબૂલ કરવું પડશે કે હા, હું પણ આ ષડયંત્રનો ભોગ છું.

ટેક્નોલોજીનો આવિષ્કાર કરનારને પણ પૂછશું કે એ ક્યાં જઈને અટકશે, તોએ પણ માથું ખંજવાળતા વિચાર કરશે કે જવાબ શું આપવો. ઇન્ટરનેટના આગમનથી હમણાં સુધી થયેલી ટેક્નોલોજીની પ્રગતિ ચક્કર ખવડાવી દેનારી છે. આપણે આ હદે ઓનલાઇન હશું એ વિચારવું થોડા સમય પહેલાં અશક્ય હતું. ઓનલાઇન વિશ્વમાં સ્વાદથી સારવાર અને વાતથી વિવાદ બધું ઓનલાઇન થાય છે.

‘સ્ટારલિન્ક’ નામની એલન મસ્કની કંપની અને દૂરદર્શનના ઓટીટી પ્લેટફોર્મ ‘વેવ્ઝ’ની વાત કરીએ. સ્ટારલિન્કની ઇન્ટરનેટ સેવાઓ ભારતમાં આવશે ત્યારની વાત ત્યારે. એની ડિરેક્ટ ટુ મોબાઇલ સેવાની વાત કરીએ. એ છે ઇન્ટરનેટ વિના મોબાઇલ જેવા સાધન પર ઉપલબ્ધ થતા કોન્ટેન્ટની સેવા. એને એફએમ રેડિયો સાથે સરખાવી શકાય. રેડિયોમાં સિગ્નલ પકડવા માટે પોતાનું એન્ટેના હોય છે. ડિરેક્ટ ટુ મોબાઇલ કે ડીટુએમથી મોબાઇલ, કોમ્પ્યુટર કે ટેલિવિઝન સીધા એને જોઈતું કોન્ટેન્ટ હવામાંથી હસ્તગત કરે છે. એના સુધી સિગ્નલ પહોંચાડવા કોઈ ટાવરની જરૂર પડતી નથી. આપણે હમણાં જે રીતે આ સાધનો પર કોન્ટેન્ટ મેળવીએ છીએ એમાં વાયર્ડ નેટવર્કની જરૂર પડે છે. દેશભરમાં એ માટે વિવિધ કંપનીઓએ ઓપ્ટિકલ ફાઇબર કેબલના નેટવર્કનાં જાળાં પાથર્યાં છે. ડીટુએમ માટે એવી માથાકૂટની જરૂર નથી. એના માટે ઊંચે આકાશમાં સેટેલાઇટ્સ અદ્રશ્યપણે કામ કરી રહ્યાં છે.

બે ટેક્નોલોજીનો સૌથી મોટો ફરક ડેટાના નોનસ્ટોપ પ્રવાહનો છે. મોબાઇલમાં વારંવાર સિગ્નલ ગાયબ થતાં રહે છે. ભલે કંપનીઓ ફાઇવજીનાં બણગાં ફૂંકે પણ હકીકત એ કે કનેક્ટિવિટી તૂટી જવાની સ્થિતિ નવી નથી. ડીટુએમમાં એવું થવાનો અવકાશ નથી. એટલે એની વિશ્વસનીયતા અને ઉપયોગિતા વધુ છે. ક્યાંક પ્રાકૃતિક કે અન્ય દુર્ઘટના થાય, મોબાઇલનાં સિગ્ન્લ્સને અહીંથી તહીં ફંગોળતા અને મોકલતા ટાવર્સ ધ્વસ્ત થઈ જાય ત્યારે ડેટા નેટવર્ક નકામું થઈ જાય છે. સેટેલાઇટ એ કામગીરી કરે ત્યારે ડેટાનો અસ્ખલિત પ્રવાહ અટકવાની શક્યતા નથી. આકાશમાં ધરતી જેવા ઉધામાં નથી થતા. આ સેવા હર હાલમાં કામઢી રહે છે.

વાયઆરએફ એન્ટરટેઇનમેન્ટની ફિલ્મ ‘વિજય 69’ નેટફ્લિક્સ પર આવી છે. એનાં એનિમેશનવાળાં પોસ્ટર્સ બધે લાગ્યાં છે. લીડ રોલમાં અનુપમ ખેર છે. તેઓ ભજવે છે વિજય મેથ્યુનું પાત્ર.

વિજય ભૂતપૂર્વ સ્વિમિંગ ચેમ્પિયન છે. આજે 69 વર્ષની ઉંમરે સમાજ એને એક બુઢ્ઢા તરીકે જુએ છે. વિજય કશુંક કરી બતાવીને પોતાનું નામ ઇતિહાસમાં અંકિત કરવા ચાહે છે. ફિલ્મની શરૂઆત એક હળવા દ્રશ્ય સાથે થાય છે. એમાં પરિવારજનો અને ફલી (ચંકી પાંડે) સહિત મિત્રોએ વિજયને મૃત જાણી એની અંતિમક્રિયાની તૈયારી કરી દીધી છે. વિજય છેલ્લે દરિયાકિનારે, એની પાળ પરથી પાણીમાં ઝંપલાવતો દેખાયો હતો.

હશે. વિજય હેમખેમ આવે છે. ત્યાં ટ્રાઇથલોન સ્પર્ધાની જાણ થાય છે. એમાં સ્પર્ધકે દોઢ કિલોમીટર તરણ, 40 કિલોમીટર સાઇકલિંગ અને છેલ્લે 10 કિલોમીટર દોડવાનું હોય છે. વિજયને એમાં હિસ્સો લેવો છે. સપ્રધાની આયોજક સંસ્થાને વિજય યેનકેન એ માટે મનાવવામાં સફળ થાય છે. એની કોલોનીમાં આદિત્ય (મિહિર આહુજા) નામનો 18 વરસનો યુવાન રહે છે. એ પણ સ્પર્ધામાં છે. બેમાંથી કોઈ પણ સ્પર્ધા પૂરી કરે તો કાં તો સૌથી નાના ઉંમરના કાં સૌથી મોટી ઉંમરના સ્પર્ધક તરીકે રેકોર્ડ બનવાનો છે. શરૂઆતમાં એકમેકના હરીફ તરીકે બેઉ બાથ ભીડે છે. પછી થાય છે દોસ્તી અને બેઉ બને છે એકમેકના પૂરક, માર્ગદર્શક. ટૂંકમાં, સ્પર્ધાની રસાકસી, પરિવારજનો તથા મિત્રો અને છેલ્લે, વિજય સ્પર્ધામાં ખરેખર ભાગ લઈ શકે છે કે નહીં, અને લઈ શકે છે કે તો શું થાય છે, એ છે વાર્તાનો સાર.

‘વિજય 69’ ફોર્મ્યુલા ફિલ્મ છે. નાવીન્ય એટલું કે વાત એક વૃદ્ધની છે. અનુપમ ખેરને કારણે વિજયનું પાત્ર જીવંત બન્યું છે. છતાં, દિગ્દર્શક અક્ષય રોય, જેઓ ફિલ્મના લેખક પણ છે, પટકથામાં એ જાદુ પર્યાપ્ત નથી લાવી શક્યા જે ફિલ્મને જકડી રાખનારી બનાવી શકે. ફિલ્મનાં અમુક દ્રશ્યો મજેદાર ખરાં પણ સમગ્રતયા ફિલ્મ સાધારણ રહે છે. આ પ્રકારની અનેક ફિલ્મો આવી ગઈ હોવાથી પણ સ્પર્ધકની પૂર્વતૈયારી, કોચ (વ્રજેશ હીરજી છે ખેરનો કોચ) સાથેનાં દ્રશ્યો વગેરે બધું નવું લાગતું નથી. ફિલ્મને હળવીફુલ અથવા રમૂજસભર રાખવા માટે થતો પ્રયાસ પણ એવરેજ છે.