દુબઈ ઢુંકડું છે. કારકિર્દીની તકો પૂરી પાડતું વાઇબ્રન્ટ શહેર છે. અબુધાબી અને શારજાહ સહિત એ ભારતીયો માટે આર્થિક પ્રગતિ સાધવા ઉપલબ્ધ ઉપયુક્ત સ્થાન છે. દુબઈના વિઝા સહેલાઈથી પ્રાપ્ય છે. ત્યાં સુધી કે નોકરી શોધવા પણ જઈ શકાય અને નોકરી મળ્યા પછી વસવાની ચિંતા શરૂ કરી શકાય. આવી અનુકૂળતા અમેરિકા કે યુરોપમાં નથી. યુએઈની વસતિમાં માત્ર અગિયાર ટકા સ્થાનિકો છે. બાકીના 89 ટકા બહારના છે. આરબોએ વિચારશીલ રીતે દેશની પ્રગતિની બ્લ્યુપ્રિન્ટ તૈયાર કરી છે. તેએથી તો દર એક આરબે નવ વિદેશીઓ માટે યુએઈ આવક અને વસવાટનો ઉત્તમ વિકલ્પ બન્યું છે. કરોડથી ઓછી વસતિવળા યુએઈમાં સેટલ થવા ઇચ્છનારાએ યુએઈનો, ખાસ તો દુબઈનો વિચાર કરવામાં કાંઈ ખોટું નથી.
મારાં ઘણાં સ્વજનો યુએઈમાં છે. કોઈક દુબઈમાં, કોઈક શારજાહ, કોઈક અબુધાબીમાં છે. એટલે શક્ય તેટલાને મળી ગમતાનો ગુલાલ કર્યો. બહેન દર્શિતા એમાંની એક. મારાં માસીની એ દીકરી. એને ફોન કર્યો કે મળવા આવવું છે. અમે નિયમિત સંપર્કમાં નથી. હા, ફેમિલી વ્હોટ્સએપ ગ્રુપથી કનેક્ટેડ ખરા.
એક બપોરે એના ઘરે ગયાં. વર્કિંગ ડે હોવાથી એ એકલી હતી. દીકરી સ્કૂલે અને બેટર હાફ જોબ પર હતો. માર્ગના કોર્નરના ઘરમાંથી બહારનું પ્રફુલ્લતાભર્યું દ્રશ્ય દેખાઈ રહ્યુું હતું. દુબઈનાં ઘરોમાં પૂરતી મોકળાશ હોય છે. ફ્લોર ટુ સિલિંગ વચ્ચે લગભગ બારેક ફૂટ અંતર હોય. આપણે ત્યાં સરેરાશ પોણાનવ-નવ ફૂટની છે. બીજા દેશોમાં પણ આ રીતનાં ઘરો સામાન્ય છે. એનાથી ઘર વધુ રહેવાલાયક અને હવાદાર થઈ જાય છે.
દર્શિતાના ઘરે મસ્ત ચા પીતાં વાતો થઈ. ત્યાંથી ગયાં કેરફોર. એ વિશે થોડુું પહેલાં લખ્યું હતું. કેરફોર સ્ટોર આખો જોવો શક્ય નહોતો. આપણા મોટા સ્ટોર્સ વરાઇટીના મામલે દુબઈના સ્ટોર્સ સામે વામણા લાગે. ત્યાં માલ વેચતી ઘણી કંપનીઓએ ભારતમાં પગરણ કર્યાં નથી.
પ્રવાસનો એક અંતરંગ ભાગ શૉપિંગ છે. ફોટોગ્રાફી અને વિડિયોગ્રાફીની જેમ શૉપિંગ સૌને કરવું હોય છે. કેરફોરમાં મર્યાદિત ચીજો ખરીદી. દુબઈમાં (કે અન્યત્ર પણ) બેહદ તાલાવેલી છતાં બને તો જતાવેંત શૉપિંગ ના કરવું. જાણકારને પૂછવું. સંશોધન કરવું. ઇન્ટરનેટ ઝિંદાબાદ કરવું. ચીજોની યાદી બનાવો તો સારું. એના બિનજરૂરી શૉપિંગ ટળશે અને સામાનના ઢસરડા કરવા નહીં પડે.